بعضی آدما آتشی درونشون هست، شور و عطش ادامه دادن،
من این رو ندارم...
داشتم زمانی اما اون حریص بودنه الان خیلی کمرنگه، تقریبا محو.
الان دلم آرامش میخواد. عین یک آدم پیر که زل میزنه به مزرعه ای که کاشته.
چرا من انقدر پیرم از درون
نمیدونم، برم تو مود جمع کردن دست و پام و به خودم بیام و خودمو هم بکشم، یا همینجوری کج دار مریض و چندغازی طی کنم، هنوز دلم میخواد علاف و بیکار به لذت های ئنیوی مشغول باشم اما خب از اونورم لذت های دنیوی بدون درست و حسابی کار کردن و پول درآوردن زیاد در دسترس نیستن:/
نمیدانم:/
شاید احتمالا، الان نه ولی حتما قطعا :/
باید جمع کنم خودمو ...
چرا بدنم ملتهبه؟ چرا هورمونهام بهم ریخته؟ چرا پریودم عقب افتاده؟ چون استرس دارم که چرا کار هامو دیر انجام میدم
:ا