برده

هی آن و آف میشم من

مامان رفته سنگسر امشب پیش نه‌نه جون بمونه، دومین شب احیاست بیست و یکم رمضان و من دعا رو رفتم مهدیه و برگشتم خونه قرآن سر گرفتم مثل 19 ام، گوشیم تبلتم و لپتاپم بازی درمیارن لپ تاپم هارد میخواد تا اطلاعاتم رو توش سیو کنم و بعد ببرم تا ویندوزش پاک و درایو هاش مجدد پارتیشن بندی بشه و گوشیمم بعد هشت سال استفاده خب نیاز به تعویض داره، پولای اسفند و بهمن و فروردین رو جمع کردم و روی هم شده 3.200.000 جک بدیه و افتضاح قضیه اینجاست که من یه تیکه لباس نتونستم واسه خودم بگیرم نه قبل عید و نه الان.

رفتم گزینش آموزش پرورش چون زنگ زده بودن که تو چون نیروی برون سپاری هستی بیا گزینش شو، رفتم، زنه برگشته میگه مانتوت یه وجب بالای زانوته در صورتی که ده سانت بالای زانومه اصلا، بهش گفتم خب مانتوی خوب گیر نمیاد گفت خودت بدوز یا مثل من از این بلندا سفارش بده از پایینش ببر بدوز به وسطش :ا

حالا روم نمیشد بگم خدا ازت نگذره من یک قرونم پول ندارم 30 تومن خرج میکنم عذاب وجدان میگیرم کوفتم میشه از کجا بیارم پول بدم به این قیمتای کثافتی؟ نیست خیلی حقوق میدن بهم یک ساعت کار من پارسال 10 هزار تومن بود امسال شده 11 هزار تومن تازه اینم میره برای بیمه که تازه نصف پول بیمه ام رو آموزشگاه میده در نتیجه کل سال دو میلیون هم برای من آورده نداره، بعد کلاسای 5 ساعته نرم افزار تخصصی بچه های هنرستان اونم پسر که چه سخت مدیریتشون میکنم و انقدر فک میزنم تا کناره های دهنم سفید میشه اگر کارگر یا کلفت میشدم حقوقم خیلیییییی بیشتر از این چیزی که الان دارم میبود

تو دفتر مانا هم کار میکنم، اسفند ماه که مثلا اوج شلوغی کاری هست من یک و هشتصد شد سهمم از پروژه ها :)

بعد میگن چرا امید به زندگی نداری، من برای مردنمم نمیتونم گور بخرم که بمیرم توش بعد با من حرف از امید میزنن. داره 25 فاککککککیییییینگگگگگ سالم میشه،

حالم از این آدمای کثیف که دارن ازم بیگاری میکشن و هیچی پول بهم نمیدن و از این بدبختی خودم و برده این و اون بودنم داره به هم میخوره حقیقتا

خیام

جامی است که عقل، آفرین می‌زندش

صد بوسه‌ی مهر بر جبین می‌زندش

این کوزه‌گرِ دهر، چنین جامِ لطیف

می‌سازد و باز بر زمین می‌زندش

پاشو اشتباه کن

اینروزا احوالم خیلی متغیره، یه لحظه ناراحتم یک ساعت بعدش شادم و دو دقیقه بعدش افسرده و فرداش با انگیزه...

یه خورده برنامه ریزی میکنم ولی انجامش نمیدم بعد تا چند روز اعصابم خورده و ول میکنم برنامه مرنامه رو، با نوید هم تکلیفم معلوم نیست و همش اذیت میکنم، هم خودم و هم اونو.

چند روز تا دو هفته کات میکنم و بعد برمیگردم از فشار ناراحتی و پستا و آهنگای مسخره، بعد عین سگ پشیمون میشم که چرا تحمل نکردم.

موقع افطار عین تراکتور میخورم از بس گشنم میشه، دقت نمیکنم کی سیر شدم و دیگه نباید بخورم، اصلا هواسم به خودم نیست. از استرس کنکور ارشد پر از التهاب و جوش شده بود بدنم پس تصمیم گرفتم بیخیالش بشم و سال دیگه شرکت کنم چون هیچی نخونده بودم، البته موضوع حیاتی ای نیست موضوع حیاتی الان پوله فقط...

که اونم چون برنامه هامو انجام نمیدم نیست.

یه چرخه افسردگی رو گذروندم و الان یکم بیشتر انگیزه دارم ، از فردا یک ساعت یکساعت میخوام برنامه ریزی کنم، میخوام کمتر به احساسات لحظه ای که دارم اهمیت بدم و آروم باشم.

اینم تو یکی از کانالایی که دنبال میکنم دیدم

"پاشو اشتباه کن"